Nadat we ons hebben opgefrist en wat hebben gegeten, gaan we op onze eerste game drive. Mijn eerste game drive trouwens in dit 75.000 hectare grote reservaat, dat bestaat sinds 1991. Madikwe Game Reserve is ontstaan door het samenvoegen van boerengrond gelegen aan de grens met Botswana. Toen uiteindelijk de hekken waren geplaatst over een afstand van maar liefst 160 km, heeft hier de grootste wild translocatie uit de geschiedenis plaats gevonden. In korte tijd werden er 8000 dieren in het park los gelaten. De leeuwen die we zien tijdens de gamedrives zien er kerngezond uit. Hier zijn geen problemen met TBC en kattenaids (Veline Aids) zoals in het Krugerpark. Naast deze koning der dieren zien we veel witte neushoorns, de schuwere zwarte neushoorns, impala, eland, koedoe, olifanten, zebra’s, gnoes, giraffen en jakhalzen. De dieren zijn relaxed en we kunnen ze met de jeep tot dichtbij naderen. Natuurlijk zijn we constant op zoek naar de zeldzame Wild Dogs.
De tweede ochtend maken we slechts een korte game drive omdat we op tijd op Johannesburg luchthaven moeten zijn voor onze vlucht. Het is ongelooflijk maar om kwart voor acht, een kwartier voordat we terug moesten zijn in de lodge, zien we ze dan eindelijk, een roedel wilde honden van acht stuks. Het is een fantastisch gezicht, ze rennen voor ons uit op de weg en we kunnen ze voor een kwartier volgen totdat ze in het dichte struikgewas verdwijnen. Wauw wat was dat gaaf, nog nooit eerder gezien en nu op de valreep zien we zo’n grote groep, van zo dichtbij! We zijn er allemaal stil van.
En dan het eten…………. Het is ontzettend goed en veel. Wat Jaci’s uniek maakt is dat we elke keer op een andere plek eten. Zo eten we een keer op “het eiland” aan de rivier, prachtige plek, regelmatig krijgen de gasten bezoek tijdens het ontbijt van een baviaan of zelfs enkele keer een olifant die nieuwsgierig over de afrastering kijkt. We hebben in de Boma (British Officers Mess Area, een buiten vuurplaats) gegeten, binnen in het restaurant en op het dek aan de zijkant van de lounge. ’s Avonds dronken we “skemerkelkies” rondom het haardvuur binnen. Zowel de vloer van de lounge als de betonnen zitjes rondom het haardvuur hebben vloerverwarming. De inrichting van Jaci’s vind ik helemaal super. Veel kleuren en Arts& Crafts, tafels met koperbeslag, geborduurde kussens, grote houten giraffen en vissen en kandelaars. Alles is ontworpen en ingericht door Jaci, de vrouw van Jan, het is een fantastische plek geworden met heel veel sfeer! De 2e dag lopen we in de middag langs de rivier, met olifanten, naar de Tree Lodge van Jaci’s. Grote luxe tenten zijn met loopbruggen aan elkaar verbonden, wederom prachtig ingericht.
Na een heerlijk ontbijt vertrekken we richting luchthaven voor onze vlucht naar George. Onderweg passeren we de platina mijnen van Rustenburg en stoppen we kort in Chameleon Village, een goede plek om wat Arts & Crafts souvenirs voor de thuisblijvers te kopen. We arriveren op Tambo airport en nemen de vlucht naar George die er een kleine 2 uur over doet. In George staat onze transfer ons al op te wachten en in 45 minuten rijden we naar Lake Pleasant Living Hotel in Sedgefield, met fantastisch uitzicht op het meer. Lake Pleasant is een echte familie bestemming vlakbij Knysna, met mooie kamers met Engelse inrichting. Destijl van de kamers in het hoofdgebouw is oubolliger dan de familie suites aan het meer met eigen plungepool. Er zijn 2 zwembaden, één speciaal voor kinderen, gelegen naast de kinderspeelplaats. Het eten in de bistro is okay, wij zijn het wel met elkaar eens dat dit geen 5-sterren uitstraling heeft. Nee neem dan het nieuwe View Boutique Hotel in Wilderness onze volgende bestemming, gelegen op een half uur onder Knysna.
We stoppen hier voor koffie en een uitvoerige rondleiding. Verscheidene keren valt onze mond open van verbazing, wat is dit mooi gemaakt. Alle suites met zeezicht hebben aan zee één grote glazen pui, wat moet het fantastisch zijn als je in het seizoen vanuit je bed de walvissen kunt zien. In vide hangen meeuwen aan lange draden, ergens anders draait een reusachtige mobiel in de rondte met vissen eraan, het is alsof ze zwemmen. De Spa ziet er heerlijk uit, jammer dat we geen tijd hebben, een full body massage zou toch niet verkeerd zijn. Het restaurant Sails behoort bij het hotel en staat bekend om zijn uitstekende kaart. Ook niet-hotelgasten zijn hier van harte welkom. Mocht je in Wilderness overnachten, ga dan in ieder geval een avond uiteten in Serendipity Restaurant. Een ware traktatie voor je smaakpapillen. Niet gewoon een diner, maar een culinaire beleving. Chef kok Lizelle Stolz zwaait de scepter in de keuken, manlief is een uitstekende gastheer en zorgt dat in het huiselijke restaurant alles tot in de puntjes is geregeld.
We rijden langs de kust naar het Zuiden en bij het plaatsje George slaan we af het binnenland in naar de Kleine Karoo. Onderweg hebben we prachtig uitzicht op de kustlijn achter ons als we de 800m hoge Montagu pass over rijden. We stoppen in het plaatsje Oudtshoorn, bekend om haar struisvolgelindustrie. Ooit waren struisvogelveren, na goud en diamanten, het voornaamste exportproduct van Zuid-Afrika. Tegenwoordig worden deze unieke vogels, met hersenen zo groot als een walnoot, gefokt voor de overheerlijke biefstukken en het pukkelige struisvogelleer. We stoppen bij de supermarkt voor biltong, droe Wors en gedroogde vruchten, typische producten van de Kleine Karoo en geliefd bij alle Zuid-Afrikaners. We karren door richting Montagu en stoppen bij Ronnies Shop, om even de benen de strekken. Ronnie die eruit ziet als een Hell’s Angel oude stijl, grote baard en lang haar ik schat hem een jaar of 60, werd jaren geleden door zijn vrienden in de maling genomen toen ze de naam “Ronnies Shop” veranderde in “Ronnies Sex Shop”. Met als gevolg dat tegenwoordig de bar vol hangt met achtergelaten BH’s en strings. Aan de muren prijken honderden visitekaartjes, hier door bezoekers achter gelaten.
Twintig kilometer voor Montagu slaan we rechtsaf en rijden het laatste stukje naar Sanbona Game Reserve voor de volgende 2 overnachtingen. Het landschap is overdonderend. Rotsformaties die dateren uit de tijd dat Afrika onderdeel was van Gondwana, uitgestrekte landschappen waar geen enkel bewijs van civilisatie is te vinden. We laten de auto registreren bij binnenkomst van het Sanbona Game Reserve en rijden nog 45 minuten door dit adembenemende landschap. Het idee dat hier fossielen zijn gevonden van meer dan 410 miljoen jaar oud, maken deze plek voor mij meteen heel speciaal.
Sanbona bestaat uit 3 kampen. Gondwana, een prachtig kamp geschikt voor families, Tilney Lodge een mooi oud landhuis volledig gerenoveerd en Dwyka Camp, toch wel het mooiste van allemaal, een luxueus tentenkamp met een hoog Out-of-Africa gehalte. Wij overnachten in Gondwana, we hebben een giga kamer met uitzicht op het meer en de rest van de omgeving. De uiterst luxe badkamer met regendouche, groot bad, toilet en 2 wastafels heeft veel glas en aardse accenten. Het is koud buiten, even de schoenen uit de voetjes warmen aan de vloerverwarming van de badkamer. Na terugkomst van de game drive en het bezoek aan de rotstekeningen van de San, de oorspronkelijke bewoners van Zuid-Afrika, lopen we naar het hoofdgebouw voor een verrukkelijk 4 gangen diner. Twee grote haarden branden volop op in de ruimte, het is buiten zo koud dat het moeilijk warm te stoken is. Zelfs de poncho’s en kruiken in de auto kunnen niet voorkomen dat we verkleumd van de game drive terug komen.
De volgende ochtend vroeg uit de veren, vandaag gaan we op zoek naar cheeta’s en de witte leeuwen van Sanbona Game Reserve. Het reservaat beslaat 54.000 hectare, een hele klus dus om de dieren te vinden. Omdat er onderzoek gedaan wordt naar het gedrag van deze roofdieren, dragen een aantal dieren een halsband met een GPS systeem. De ranger pikt uiteindelijk het signaal op en we vinden de cheeta moeder met haar 2 welpen. Wat een verrassing, we mogen uit de auto en we kunnen de roofdieren naderen tot 15 meter. Oeps, best spannend om deze snelle jagers van zo dichtbij te mogen observeren. Voor één iemand uit onze groep wordt het iets te spannend, ze is bang te gaan hyperventileren en verschuilt zich achter de ranger, waar ze zich meteen een stuk beter voelt. De ranger had ons van te voren instructies geven en uitgelegd bij welk gedrag we ons terug zouden moeten trekken. Alles verloopt echter rustig, de cheeta’s schijnen zich in het geheel niet aan ons te storen. Na 15 minuten van dit prachtige schouwspel te hebben genoten, lopen we terug naar de jeep en rijden terug naar Gondwana voor een heerlijke lunch op het terras buiten in het zonnetje.
In de middag gaan we weer op pad en wat een geluk, we zien één van de witte leeuwen wakend over een prooi die nog geen twee uur eerder zijn laatste adem uitblies. Het is een jonge giraffe. De buik licht helemaal open en de leeuwin heeft zich zo te zien helemaal volgevreten. De prachtige kop met indringende lichte ogen is niet meer wit, maar roze van al het bloed van de giraffe. Witte leeuwen zijn zeldzaam. Het zijn geen albino’s. De kleur wit wordt veroorzaakt door een recessief gen, dat in de bloedlijn aanwezig is. Het is te vergelijken met roodharige bij ons. De ranger legt uit dat de leeuwin blijft waken bij haar prooi, haar jongen zal ze later ophalen en naar deze plek brengen, zodat zij zich ook tegoed kunnen doen aan dit feestmaal. Deze giraffe betekent 3 dagen eten voor de leeuwin en haar twee welpen. Aan het einde van de dag rijden we voldaan terug naar de Lodge. De haarden branden weer en de lange tafels zijn prachtig gedekt. Omdat het koudefront ons nog steeds de rillingen bezorgd, besluiten we van de tafelindeling iets aan te passen en dicht tegen elkaar aan te kruipen aan één tafel, in plaats van twee. We hebben de grootste lol, vooral onze Zuiderburen zijn goed op dreef als het om de humor gaat. Het eten is weer fantastisch. We eten een carpaccio van springbok en een stoofgerecht (potjiekos) van koedoe, het toetje is milktert en we doen ons allemaal tegoed aan de heerlijke wijnen. Na afloop worden er nog vele “skemerkelkies” gedronken , we vallen rozig in slaap na een prachtige dag.
Na een smakelijk ontbijt, ik eet huisgemaakte cruesli en een Flap Jack met brie en vers fruit, nemen we afscheid van de fantastisch crew van Gondwana en rijden terug naar de bewoonde wereld. Kaapstad is de eindbestemming van vandaag. We stoppen in Paarl voor lunch, niet te geloven dat ik alweer trek heb na zo een uitgebreid ontbijt. In het Grande Roche hotel gelegen aan de voet van de Paarlberg, goh leer ik ook nog eens waar Paarl zijn naam aan te danken heeft, worden we ontvangen met paraplu’s en port. Het weer is op zijn zachts gezegd onaangenaam, het hoost van de regen. Even breekt de zon door, de zonnestralen glinsteren op de Paarlberg. Prachtige plek hier met geschiedenis. De witte Kaap Hollandse boerderijen steken mooi af tegen het groene gazon en de rode bladeren van de wijnranken. In 1717 ontving de ziekenverzorger Hermanus Bosman een stuk land in de Drakenstein Vallei bij Paarl. De boerderij die hier werd gebouwd, De Nieuwe Plantatie, vormt de oorsprong van het Grande Roche hotel. We krijgen een uitgebreide rondleiding over het landgoed met suites in verschillende gebouwen. Zo zijn er de voormalige slavenverblijven, verschillende buitenhuizen en er is zelfs een klein kapelletje. Het uitzicht is fantastisch, je kijkt zo de vallei in.
Grande Roche staat internationaal bekend om haar uitstekende restaurant “Bosman” dat al vele prijzen in de wacht heeft gesleept. Ook hier brand de haard, de tafel is prachtig gedekt, volgens mij heb ik nog nooit zoveel glazen per couvert gezien. Niet voor niets, bij elk gerecht hoort een andere wijn, welke stuk voor stuk fantastisch smaakt. Als toetje krijgen we een brownie met vanille saus en rum. Weer een illusie minder, ik dacht dat ik de lekkerste brownies kon maken uit het boek “How to be a domestic Godess” maar deze brownie is niet te evenaren. Ik geniet van een gezellig en uiterst interessant gesprek met de nieuwe manager van het hotel, Anja Bosken, die aan het hoofd van de tafel zit. Zij heeft grootse plannen om Grande Roche meer bekendheid te geven. Na een onvergetelijke lunch, nemen we afscheid en gaan terug naar onze bus, er wordt gezongen en gelachen. In de bus is iedereen uitgelaten. De wijn met 14% alcohol heeft zijn uitwerking niet gemist. Ik heb een déjà vu…… schoolreisje? Toch is ook die wijn met zoveel alcohol wel het bewijs dat in Zuid-Afrika de zon veel schijnt. Vandaag is die zon dus even niet zo nodig, de druiven zijn geoogst en de zon laat zich voorlopig niet meer zien deze dag.
Als we Kaapstad binnen rijden zitten we midden in een onweersbui met windstoten en heel veel regen. Ik heb te doen met de mensen uit onze groep die voor het eerst in de Moederstad aankomen. Gelukkig schijnt de volgende ochtend de zon als we een stadstour maken. We overnachten in de wijk Constantia, een Boutique Hotel van The Last Word hotel groep. De suites van het hotel zijn immens, de grootste is meer dan 80m2. Compleet met flat screen van anderhalve meter breed, een dubbele regendouche, bad op pootjes, afgeschermde toilet, kingsize bed en lounge met heerlijke banken. Prachtige plek, vooral als je van rust houdt. Zelf zit ik liever dichter bij de City Bowl van Kaapstad, vanaf hier is het toch gauw een half uur (zonder) file de stad in. Na het eten ontmoet ik mijn vriendinnetje uit Kaapstad die ik al meer dan een jaar niet gezien heb, ik hoor van haar de laatste lokale nieuwtjes.
De volgende dag bezoeken we nog twee mooie Boutique Hotels van The Last Word groep. Eentje in Kommetjie met de oceaan in de voortuin en waanzinnig uitzicht op Kaap de Goede Hoop, de ander in het trendy Camps Bay. Vanaf het balkon van dit laatste hotel kijken we over de oceaan. Zie ik het nou goed of liggen er al walvissen voor de kust? Ik wil ze zo graag zien dan ik bang ben dat ik het me verbeeld. Het zouden ook rotsen kunnen zijn, maar zo ver in zee? Toch even vragen: “Liggen de rotsen hier zo ver in zee of zijn het walvissen?” Zelfs de manager is aangenaam verrast, ja hoor, ze zijn gearriveerd, de Zuidkapers, oftewel de Southern Rights. De walvisvaarders gaven ze deze naam “Rights” omdat ze het gemakkelijkst zijn te vangen van alle walvissen. Ze zwemmen veel aan de oppervlakte en als ze dood zijn blijven ze drijven. Inmiddels groeit de populatie gelukkig weer. Later staan we op Signal Hill en ik zie er wel 20! Mijn dag kan niet meer stuk. We worden gedropt op de V&A Waterfront voor twee, hierna rijden we direct door naar de luchthaven van Kaapstad. Onze vlucht vertrekt even voor zevenen richting Londen. We nemen afscheid van de helft van de groep op Heathrow, zij vliegen naar Brussel, wij vliegen twee uur later door naar Amsterdam.
Het was weer een fantastisch avontuur, ik heb genoten.
South African Airways (Veronique Dussink) en Mantis Collection (John Auren) bedankt!
