Ik dacht altijd “je moet wel heel veel geluk hebben om op het juiste tijdstip aan die Mara rivier te staan en die gnoes te zien oversteken”.
Vorige maand stond ik daar, aan die rivier waar elk jaar een miljoen gnoes zich in storten, op weg naar de verse, sappige grassen aan de overkant. Op het plaatje in mijn vorige blogbericht kun je goed zien wanneer die gnoes, lokaal “wildebeest” genoemd, aan de oversteek gaan beginnen. Ik was erbij en het was fenomenaal!
In de ochtend hadden we rond gereden op zoek naar de leeuwen in het gebied en om 11:00 uur arriveren we bij de Mara rivier. Wij hebben mooi uitzicht vanaf deze plek, als je goed kijkt is de wal aan onze kant een stuk lager dan die aan overkant. Dit maakt het gemakkelijker het spektakel goed te zien. Er zijn regels. Alle safari auto’s moeten wachten tot ze gaan oversteken, pas dan mogen ze naar de oever rijden om het van dichtbij te bekijken. Logisch want als het al vol staat met auto’s op de wal, verstoor je het gedrag van de dieren. Ze kunnen er sowieso al heel lang over doen om te beslissen waar en wanneer ze het water in gaan, een rij wachtende toeristen in ronkende auto’s gaat het er niet beter op maken. Wij hebben daar twee uur doorgebracht tussen de struiken om af te wachten. In de verte zagen we de kuddes bewegen.
De verschillende oversteekplaatsen hebben een nummer. Zo lieten een aantal dieren zich afglijden richting het water bij nummer 7, dus iedereeen alert “Ze gaan, ze gaan”, maar na enige tijd lopen ze weer de walkant op en beweegt de immense kudde naar links. De gids “they are now going to number 8” en daar liepen weer een aantal dieren naar het water, dus iedereen klaar om te filmen en fotograferen en dan lopen ze weer naar boven.
bekijk hier alle reis, en bestemmingsinformatie over het land Tanzania
Totdat onze aandacht verslapt na twee uur en ze toch redelijk onverwacht aan de oversteek beginnen, niet bij nummer 7 of 8, maar helemaal bij oversteekplaats nummer 11! Een wilde hilarische rit volgt, ik heb het gefilmd en deel het hieronder omdat het “part of the fun” is na het lange wachten.
Moeder Natuur blijft ons altijd verrassen 😉.
Het tweede filmpje laat de oversteek zien en de verdwijnende kudde aan onze kant. Heel erg indrukwekkend.
Wanneer kun je de Oversteek van de Gnoes zien in Tanzania?
De “Crossing of the Wildebeest” over Mara River is te zien in de maanden augustus, september en oktober. De dieren trekken eerst van Tanzania richting het Maasai Mara natuurreservaat in Kenia op zoek naar het groene gras daar. Later komen ze terug voor een nieuwe oversteek, dit keer richting de Serengeti.
Waar in de Serengeti moet ik verblijven om de oversteek te zien?
Conclusie; er zijn heel veel kansen dat je de oversteek kunt gaan zien als je in deze maanden in Tanzania of Kenia bent. Vorige week schreef ik al in mijn blog hoe immens groot de Serengeti is. Wil je de oversteek zien, dan kan dit alleen als je dichtbij de Mara rivier verblijft. Verblijf je in de Central Serengeti dan is de rit naar het Noorden 6 (!) uur en is het onmogelijk om hier naar toe te rijden. Wij verbleven eerst in de Central Serengeti, in Elewana Pioneers Camp en later in North Serengeti in Lamai Serengeti Camp.
bekijk hier al onze voorbeeldreizen voor Tanzania
De manager van Pioneers Camp trakteerde ons bij het kampvuur op prachtige verhalen. Dit kamp ligt op een heuvel met “koppies”, dit zijn grote keien waarop de leeuwen vaak liggen te relaxen. Tijdens de Grote Trek rende er een keer een zebra dwars door het kamp, gevolgd door een leeuw die het dier te pakken probeerde te krijgen. Ook vertelde hij over een “honeymoon couple” dat in de regentijd met hun gids kwamen vast te zitten in de modder en noodgedwongen in de auto moesten overnachten. In de hele Serengeti is geen signaal voor de mobiele telefoons, alleen in de kampen zijn “wifi hotspots”. Dus de ranger kon niet even bellen om hulp te vragen. Natuurlijk zijn andere rangers op zoek gegaan, maar de Serengeti is enorm groot.
Zonsopgang in de Serengeti vanaf veranda Pioneers Camp na nachtelijke regens
Na ons verblijf in Pioneers Camp, reden we 6 uur naar het Noorden van de Serengeti. Lange rit, maar dit is natuurlijk gewoon één grote game drive, dus geen straf. Lamai kamp ligt 10 kilometer van de Mara rivier af. Zoals vorige week aangegeven zijn de kampen in het Noorden stevig geprijsd. Je kunt kiezen voor een “mobile tented camp” of een lodge. Een mobiel kamp reist als het ware met de migratie mee en wordt steeds afgebroken en opnieuw op gebouwd.
Dus Lamai in Tanzania heeft 4 soorten accommodaties. Het mobiele kamp, Lamai Serengeti lodge voor individuele reizigers, Lamai Private Camp voor groepen en Mkombe’s House voor families met kinderen vanaf 0 jaar.
Dit huis is ook interessant als je met een groep vrienden of familie reist, de prijs omgerekend per hoofd van het gezelschap is dan aantrekkelijk. (mail mij voor een prijsopgave).
Bekijk onze uitgebreide e-brochure en video van Mkombe’s. De villa is ook geschikt voor de allerkleinsten, zo zijn er kinderstoelen en is er een pierenbadje. Het uitzicht vanuit alle kamers over de Serengeti is spectaculair.
Zo zien de kamers eruit. Mijn kamer in Lamai Private Camp, nummer 8, lag het verst verwijderd van het hoofdgebouw, zo’n 5 minuten lopen. Overdag loop je alleen van en naar je kamer, maar als het donker is mag dit alleen onder begeleiding. Iemand van de Maasai community begeleidt je dan.
Zoals je ziet kun je vanuit je bed zo de vlakte op kijken. De canvas delen worden opgerold en alleen het gaas over een lengte van 6 meter, blijft over tussen jou en de wildernis. Ik heb vaker in een kamp geslapen waar de wilde dieren zogenaamd “free roaming” zijn. (lopen vrij door het kamp). Toch schrok ik mij rot tijdens de tweede nacht. Omdat mijn kamer afgezonderd lag, trok er een hele kudde gnoes langs mijn hut met veel lawaai en hoefgetrappel. En toen een vreselijk brul vlakbij mijn voordeur.
Ineens moest ik denken aan die leeuwen die aan het gaas van de tent likten op een video die ik ooit gezien had. Na het likken begonnen ze aan het gaas te krabben. Om 4 uur in ochtend had ik visioenen van leeuwen op mijn veranda die het gaas zouden kunnen vernielen en mijn kamer in konden stappen. Na al die jaren slapen in de bush, was dit de tweede keer dat ik mij niet “senang” voelde. Mijn hart zat in mijn keel, ik kwam weer tot rust toen ik mij realiseerde dat ik mij altijd nog veilig in de badkamer kon opsluiten, deze had “gewone” muren.
Zo zie je maar weer de natuur is prachtig en blijft je altijd verrassen!
Volgende week vertel ik je alles over onze ballonvaart over de Serengeti. En ja, ik besef mij heel goed dat ik uiterst bevoorrecht ben om dit te mogen meemaken. De anderhalf jaar stress, gedoe en zorgen als ondernemer in de reisbranche werden in één keer weer overstemd door het besef “Wauw, wauw, wauw, hier doe ik het dus voor”.
#Tourisminmyblood
