Afgelopen oktober was ik in Zuid-Afrika voor een wel heel bijzondere trip, van Upington naar Kaapstad! Wat een prachtig en compleet anders weer, stuk Zuid-Afrika is dit. Hieronder een kort verslag van deze reis. Ik heb een virtuele versie gemaakt van deze reis, mocht u die willen bekijken klik dan HIER.

Op avontuur door een stuk ongerept Zuid-Afrika
Op avontuur door een stuk ongerept Zuid-Afrika

Met KLM vloog ik naar Johannesburg en overnachtte in het Protea O.R. Tambo Hotel. Leuk hotel op het luchthaven terrein, mooie moderne kamers, goed ontbijt met uitzicht op de vliegtuigen. Dit hele hotel staat in teken van de luchtvaart, van het vliegverkeer heb je geen last vanwege de uitstekende isolatie. Vlucht met KLM aan boord was prima, het nieuwe product aan boord is verbeterd, er is meer beenruimte vanwege een nieuw soort stoel, het videosysteem is helemaal vernieuwd en nu touchscreen geworden, met veel leuke nieuwe toepassingen. De volgende ochtend vloog ik door naar Upington in “The Green Kalahari”. Dit dorre landschap heeft nog het meeste weg van de Namibië, het “groene” van deze Kalahari wordt verzorgd door Oranje Rivier. De rivier heet Oranje Rivier vanwege het ijzerhoudende zand dat door erosie roestbruin-oranje kleurt. Vanuit het vliegtuig zie je de rivier als een groen lint richting de Atlantische Oceaan aan de West kust stromen. Mijn onderkomen voor deze nacht is de mooie Dundi Lodge, 10 km vanaf het Augrabies National Park. Bij aankomst staat Berto de manager mij al op de wachten met zijn 4 x 4. We gaan eerst de nieuwe lodge in het reservaat bekijken, gelegen pal aan de Oranje Rivier, grenzend aan Namibië. We scheuren met 100 kmpu over de gravel road van 46 km, iets dat mij met mijn Ford Fiësta zeker een uur zou hebben gekost. Wat is de omgeving hier ongerept en ruig! Tutwa Lodge is nog niet zo lang geopend en is gebouwd op het terrein dat al generaties lang in het bezit is van Berto zijn familie. Voor iedereen die op zoek is naar volledige rust midden in de natuur is Tutwa Lodge een aanrader. Na een welkomst drankje en rondleiding, spring ik aan boord van de jeep van ranger Norman en gaan we op game drive. We zien veel impala’s, dassies, grote roofvogels, vossen en gemsbokken, op het terrein zijn o.a. giraffen, oryx, luipaarden, zebra’s en andere wilde dieren. Lees meer over de activiteiten van Tutwa Lodge op de website. Voor het donker keren we terug naar Dundi Lodge, mijn heerlijke slaapplek voor de nacht.

Norman bij de Oranje Rivier
Norman bij de Oranje Rivier

In de ochtend een stevig ontbijt en dan richting Augrabies Falls National Park. Ik parkeer bij de receptie om mij te laten registreren en de conservation fee te betalen en stap in mijn Ford Fiësta om het park in te rijden. Het is schoolvakantie in Zuid-Afrika, de parkeerplaats puilt uit met grote stoere 4 x 4 terreinwagens, zou mijn Fordje dit avontuur wel aankunnen? Onderweg realiseer ik mij dat ik de raad van Berto niet heb opgevolgd: even vragen aan de receptie of het water niet te hoog staat voor mijn Fordje. Mwah, we zullen zien, een beetje avontuur is altijd welkom. Het water zal in ieder geval niet zo hoog staan als in 2011, toen moesten alle Look Out Points worden gesloten vanwege het natuur geweld.

foto's van hoogwater 2011
foto’s van hoogwater 2011

Ik rijd de volgende route: Augrabies Rest Camp look out, Arafat lookout, Oranje Kom en Echo corner. Inclusief checkin en gereden route 2,5 uur. Water komt uit Lesotho via de Gariep, normaliter is het hoogwater in maart/april. Erg indrukwekkend! Bekijk gehele fotoalbum. Natuurlijk kun je veel verder het park in rijden en hier wel een dag door brengen bij alle schitterende “view points” en het spotten van de wilde dieren, maar de tijd dringt en ik heb nog een flink rit voor de boeg van 3,5 uur. Omdat ik alleen rijd, er slecht ontvangst is met de mobiele telefoon en ik de volgende 300 km weinig mensen zal tegen komen, stuur ik volgens afspraak een bericht naar Berto over mijn vertrek en een bericht naar de lodge waar ik naar toe ga met de verwachte aankomsttijd.

Augrabies met Ford Fiësta
Augrabies met Ford Fiësta

De volgende uren zijn rijd ik door een ruige omgeving met veel rotspartijen, rode vlaktes en prachtig uitzicht onderweg. Misschien had ik even moeten tanken? Ach dat doe ik wel onderweg. Het valt mij tegen hoe lang het duurt voordat ik een tankstation tegen kom, het is in het plaatsje Pofadder dat ik het eerste tankstation tegen kom. Na Springbok schiet het op en is het nog maar 27 km. naar mijn volgende slaapplek, het prachtige Naries Namakwa Retreat. wat mooi is het hier! Ik krijg een rondleiding over het gehele terrein. Overal liggen immens grote keien, de prachtige Mountain Lodges hebben de vorm van deze keien met hun ronde rieten daken, ze liggen verscholen in het landschap en ik zie ze pas liggen als we er dichtbij zijn. Het eten bij Naries is echt heel erg goed. In de ochtend voor het ontbijt maak ik een wandeling, de vallei richting de kust is nog gehuld in een dikke mist. Meer foto’s bekijken? Facebook album Naries

Naries Mountain lodges
Naries Mountain lodges

Na een te lekker ontbijt, ik eet veel te veel, rijd ik terug naar de N7 en sla rechtsaf richting het Zuiden. De volgende 3 uur geniet ik van het spectaculaire landschap langs de N7. Ik tank bij Kamieskroon, deze “vul stasie” kan wel een kleine renovatie gebruiken. Bij Nuwerus neem ik de R363 richting de kust. Verrassing, gravel road, na 30 km rijd ik weer op een asfalt weg verder richting het Zuiden. Het landschap is droog, ik zie cactusfarms en bij het plaatsje Koekenaap passeer ik grote “road trains”, trucks met 2 aanhangers vol met Namakwa Sand vol mineralen en zware metalen uit de lokale mijn.

Cactus Farm bij Koekenaap
Cactus Farm bij Koekenaap

De omgeving wordt groener en via Lutziville kom ik aan bij mijn volgende bestemming Melkboomsdrift Lodge. Wat een geweldige plek! In de omgeving stikt het van de druivenranken, die water krijgen van de Olifant’s Rivier die hier door het gebied stroomt. De oorspronkelijke boerderij van Melkboomsdrift stamt uit eind 1600, in 1685 overnachtte Siemon van der Stel in deze boerderij op zijn reis naar het Noorden. Melkboomsdrift is een werkende boerderij, zo ver je kunt kijken zie je druivenranken, goed voor 4 ton aan druiven per jaar. De wijnen van Melkboomsdrift hebben verschillende prijzen in de wacht gesleept. Ik slaap in de “Koeistal”, één van de kamers in het oude stallencomplex van de ze lodge. Het eten is erg goed, het personeel uiterst vriendelijk en relaxed, manager Hannekie ontving mij op haar sokken, het uitzicht over de vallei is adembenemend en de overhangende veranda van de buitenbar en “braai area” fenomenaal. Bekijk foto album

Melkboomsdrift Koeistal
Melkboomsdrift Koeistal

Na een veel te lekker ontbijt en een ritje door de omgeving, vervolg ik mijn weg richting het Zuiden. Eindbestemming voor vandaag, Bushmanskloof in de prachtige Cederbergen. Ik stop bij onderweg voor een wijnproeverij bij Klawer. Keurig netjes spuug ik elke slok weer uit, ik moet immers nog rijden. De totale afstand voor vandaag is 150 km, ik doe er 2,5 uur over. Dit komt vooral door het oponthoud op de N7 naar aanleiding van wegwerkzaamheden. Eindelijk verlaat ik de N7, vlak voor Clan William sla ik linksaf de R364 op de Cederbergen in.

(dessert)wijnen proeven Klawer
(dessert)wijnen proeven Klawer

De weg stijgt snel, onderweg zie ik vele prachtige plekken waar ik een foto van zou willen maken, maar je kunt hier nergens veilig stoppen. Niet iedereen heeft hier moeite mee, ik moet vol in de remmen, voor mij staat een auto stil op de weg, bestuurder is uitgestapt om foto’s te maken. Met al die bochten en geen vrij zicht op de weg, geen goed plan. Op de Bakkers Pas, schiet ik de weg af en maak een paar foto’s van het uitzicht. Ik rijd de prachtige, groene vallei in waar Bushmans Kloof Wilderness Reserve in ligt. Ik wordt hartelijk ontvangen, door de manager, “mijn ranger” en ander personeel. Mijn kamer is ligt fantastisch mooi, mooie tuin, zwembad en wijds uitzicht over de omgeving. Natuurlijk sla ik de High Tea niet over, ooooh wat is dit lekker allemaal. Alles vers gemaakt en zulke verrassende combinaties! Een waar feest voor mijn smaakpapillen. In de middag gaan we op game drive en zien de zeldzame Mountain Zebra en de Bonte Bok, het gebied is geen Big Five reservaat, maar heeft veel extra’s te bieden. Bij terugkomst een fantastisch diner, gelukkig schuift Jannie de ranger bij mij aan, dat is een stuk gezelliger dan in je eentje eten. Ik bombardeer Jannie met vragen over het wild, de Cederbergen en de omgeving en hoe het is om te leven zo dicht bij de natuur. De volgende ochtend “skip” ik mijn game drive, ik wil immers boogschieten. Het wordt een druk programma, ontbijten, boogschieten en bezoek aan de Spa voor een supergoeie massage van een uur! De klok tikt echter verder en het is de hoogste tijd om afscheid te nemen van deze fantastische plek. Ik heb geluisterd naar de stilte, geen auto’s, vliegtuigen, of ander lawaai en geslapen onder de “Jewel Box of Africa”, een zeldzame ervaring.  Foto album Vredendal via Klawer naar de Cederbergen.

Busmanskloof uitzicht kamer
Busmanskloof uitzicht kamer

Ik rijd weer terug naar de “bewoonde” wereld, tenminste dat is het idee. Ik steek de N7 over en vervolg de R364 richting de kust. Ik rijdt via Graafwater en Leipoldt naar Elands Bay, dit lijkt mij een goede plek om te tanken. Maar Elands Bay is helemaal niets, een paar huizen, een stip op de kaart. De route ernaar toe is wederom prachtig, de weg loopt langzaam naar beneden richting de kust. Ik kijk op de kaart, wat voor een grote plaatsen zijn er nog meer op weg naar mijn eindbestemming Paternoster. Pffff, helemaal niets, ja Velddrif, maar dan ben ik al bijna bij Paternoster. De weg is compleet uitgestorven, af en toe stop ik om een foto te maken van de laatste prachtige bloemenvelden en de duinen in de verte. Ik stop bij Padstal “Schooltjie”, zoals de naam doet vermoeden, was dit vroeger een schooltje voor de kinderen uit de omgeving. Ik kom een leuk Zuid-Afrikaans stel tegen dat in de omgeving woont, het is nog 40 km naar het volgende tankstation.  Op aanraden van hen eet ik een heerlijke wildpastei en vertrek voor de laatste kilometers naar Paternoster. Ik moet lachen als ik het bord bij het entree van de padstal zie:

Padstal onderweg Paternoster
Padstal onderweg Paternoster

Gelukkig zit er toch altijd meer benzine in een tank dan je verwacht en na getankt te hebben in Velddrif stop ik nog om foto’s te maken van de flamingo’s even buiten de stad en rijd de laatste kilometers voor die dag. In Paternoster stapt er gezelschap aan boord, Esther, zij werkt bij ons boekingskantoor in Johannesburg. Het tempo was al hoog, maar met Esther aan boord gaat er nog een tandje bij. We bezoeken Farr Out Guesthouse, Paternoster Dunes Hotel en Abalone House met het fameuze Reuben’s restaurant. Na een wijntje bij de leuke strandtent Voorstrand, even met de voetjes in het zand en pootje baden in de oceaan. ’s Avonds schuiven we aan voor een heerlijk diner bij de Strandloper Boutique Hotel, wat een superplek is dit! Prachtige kamer, vanuit de Ocean Suite, loop je direct het strand op! Er zijn nog meer leuke restaurantjes in Paternoster, zoals Gaaitjie, Noisy Oyster en De See Kat, wat exclusiever is Reuben’s in Abalone House.

Strand bij Paternoster
Strand bij Paternoster

Van Paternoster rijden we naar  het wijngebied rondom Wellington en zijn uitgenodigd voor een heerlijke lunch op de prachtige boerderij van Bartholomeus Klip Farm House. Eerst maken we nog een stop onderweg bij het plaatsje Darling. Darling staat bekend om het jaarlijkse “Voorkamer Festival” in september. Een uniek festival geïnitieerd door twee Nederlanders in 2005, Inge Bos en Wim Visser, die hun huiskamer ter beschikking stelden voor optredens van o.a. Pieter Dirk Uys, beter bekend als Evita Bezuidenhout. Dirk Uys, in de persoon van Grand Dame Evita Bezuidenhout, schudde de wereld wakker ten tijde van de Apartheid en kon zich verkleed als vrouw veel meer permitteren dan elke andere journalist die zich openlijk uitsprak tegen Apartheid. In Darling vind je “Evita se Perron” het oude treinstation van Darling, tevens een tentoonstelling van de geschiedenis ten tijde van de Apartheid in Zuid-Afrika. Het theater bij het perron, is nog steeds in gebruik, je kunt hier o.a. voorstellingen van Evita bekijken.

Perron met verschillende ingangen voor blank en niet-blank. Foto Mandela en Evita
Perron met verschillende ingangen voor blank en niet-blank. Foto Mandela en Evita

We rijden verder naar onze lunchbestemming, Bartholomeus Farmhouse, prachtige gelegen tussen de bergen en aan een groot meer. Het reservaat bestaat uit 10.000 hectare grond, met veel verschillende bokken soorten, zebra’s, oryx, struisvogels en buffels. Er is een broedprogramma gaande van een bedreigde schildpad, de “geomatric tortoise” en via een ander broedprogramma probeert men de uitgestorven Quagga, die nog het meeste weg heeft van een zebra zonder strepen op de poten, nieuw leven in te blazen. Saignant detail is dat de laatste Quagga in 1883 in Artis is overleden. Pas na de dood van deze Quagga realiseerde men zich dat dit het laatste overgebleven exemplaar was. We genieten van een heerlijke 3 gangen lunch op het terras met uitzicht op de mooie tuin. In de middag maken we game drive door het reservaat. Hierna rijden we door naar Riebeek Kasteel en checken in bij het oudste koloniale hotel van de West Kaap Provincie: The Royal Riebeek Hotel. Sinds vorige maand zwaait top chef Mike Bassett, bekend van Myoga restaurant, de scepter in het restaurant van The Royal Hotel. Meer foto’s Riebeek Kasteel

Royal Hotel op “die langste Stoep” elke middag Gin & Tonic Happy Hour

We slapen in een garden suite met uitzicht op de grote tuin en de Riebeek vallei. In de ochtend, na een veel te lekker ontbijt, bezoeken we het Voortrekker Museum in de oude kerk, vergapen ons aan alle chutneys, jams en olijfolie bij Het Vlock Kasteel en rijden dan naar Tulbagh. In 1969 werd Tulbagh getroffen door een aardbeving. Na de aardbeving werden alle huizen in Church Street hersteld en werden alle 32 op de monumentenlijst gezet. Church Street heeft hiermee de grootste concentratie Nationale Monumenten in één enkele straat in Zuid-Afrika. bekijk alle foto’s van Tulbagh.

Church Street in Tulbagh 32  monumentale panden
Church Street in Tulbagh 32 monumentale panden

We verlaten Tulbagh en maken nog een stop bij Saronsberg Wine Estate. Wauw wat een uitzicht en heerlijke wijnen hebben ze hier. We genieten van onze wijn met uitzicht op de Groot Wintersbergen en het park. We rijden verder stoppen in Worcester. Worcester valt een beetje tegen, we zijn verwend geraakt na al die bezoeken aan die idyllische dorpjes.

Saronsberg Wine Estate uitzicht Groot Wintershoek bergen
Saronsberg Wine Estate uitzicht Groot Wintershoek bergen

In de ochtend weer vroeg op pad. We rijden naar Franschhoek en bezoeken een aantal nieuwe Guestouses, hierna rijden we door naar Hermanus. We nemen de R43 en rijden via Caledon naar de R320, deze weg kronkelt door de spectaculaire Hemel-en-Aarde-Vallei. We zijn uitgenodigd voor lunch bij Creations Wine Makers en we kunnen niet wachten om hier eindelijk te gaan eten. Naast lunch serveert Creations verschillende “finger food” menu’s, allemaal onderdeel van de Food & Wine Pairing hype waarmee Creations hoge ogen gooit.

Food & Wine Pairing Creations, ons lunch menu
Food & Wine Pairing Creations, ons lunch menu

 

In de middag gaan we langs bij een aantal (nieuwe) lodges en guesthouses, waaronder Mosaïc Private Sanctuary. Oh, dit is verwennerij, wat prachtig is het hier, direct aan de lagune met waanzinnig uitzicht liggen de hippe suites met grote glazen puien. We rijden door naar Gansbaai, want morgen hebben we een ontmoeting met de Witte Haai op het programma staan! We dineren in “Kloeks” een “huiskamer restaurant” in Gansbaai. Ze hebben (nog) geen alcohollicentie, dus nemen we zelf onze wijn mee, dat is heel normaal hier. Heerlijk gegeten, absolute aanrader! Wel van te voren reserveren, het is echt niet groter dan een huiskamer en het zit altijd vol.

 

Mosaïc Sanctuary uitzicht lagune en eigen plunge pool
Mosaïc Sanctuary uitzicht lagune en eigen plunge pool

We slapen  in The Roundhouse, een rond guesthouse dat helemaal in het teken staat van de Witte Haai. Als we wakker worden schijnt de zon, er is geen wind, ideale omstandigheden, want……… we gaan naar de haaien!  Briefing en ontbijt krijgen we op het kantoor van de organisatie, hierna gaan we aan boord van de Great White in de haven van Gansbaai. We varen naar “shark alley” en gaan hier voor anker. De haaien worden gelokt met “chum” (visafval) en een groot stuk tonijn aan een touw. Het wachten wordt beloond als er uiteindelijk verschillende haaien langs de boot zwemmen. De kooi gaat iedere keer in het water met een groep “duikers”. Het is een spectaculair gezicht. Enigszins opgelucht beginnen we aan de terugtocht naar de haven, want mijn lesje voor vandaag was: Hoe glad de zee ook lijkt, slik altijd een tablet tegen zeeziekte ruim voordat je aan boord gaat. Eénmaal aan wal was ik blij dat het geschommel voorbij was. Bekijk alle foto’s

 

Naar de Witte Haaien in Gansbaai
Naar de Witte Haaien in Gansbaai

In de middag rijden we terug naar Hermanus. Vanaf een rots genieten we van het uitzicht op de walvissen in de baai. ’s Avonds gaan we uit eten in Lemon Butta, dé plek in Hermanus als je van sushi, vis,- schaal,- en schelpdieren houdt. Een andere aanrader is La Pentola, gelegen op een steenworp van Lemon Butta.

vanaf de rotsen kijken de toeschouwers naar de walvissen
vanaf de rotsen kijken de toeschouwers naar de walvissen

 

De laatste dag breekt aan ik zet Esther af op de luchthaven van Kaapstad voor haar binnenlandse vlucht naar Johannesburg en rijdt de stad in voor de laatste bezichtigingen. In de avond stap ik op de KLM vlucht terug naar Nederland. Wauw, dat zijn weer een hoop nieuwe en fantastische indrukken om te herkauwen!

Ingrid Gorter
oktober 2015